ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821 – ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΡΟΣΗΜΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Του Αθανασίου Λιπορδέζη
200 χρόνια πέρασαν από την σπουδαιότερη καμπή της Νεοελληνικής μας Ιστορίας. Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουμε τη μεγάλη «στιγμή» όπου τα 400 χρόνια σκλαβιάς διαδέχτηκαν τα 200 χρόνια ελευθερίας που ζούμε και ευχόμαστε ποτέ να μην τελειώσουν. Όλα τα σπουδαία μνημεία της ανθρωπότητος φωτίζονται στα χρώματα της γαλανόλευκης γιορτάζοντας τη λαμπρή επέτειο.
Από αυτή την μνημειώδη πανύμνητον επανάσταση του ’21 επαναφέρουμε στη μνήμη κάποιες στιγμές που δεν είναι γνωστές στους περισσότερους, αφού απουσιάζουν από τις σελίδες της σχολικής ιστορίας.
Κατ’ αρχήν θέλουμε να τονίσουμε ότι η επανάσταση αυτή ήταν επανάσταση των Ελλήνων και σ’ αυτούς ανήκει η άφθιτος δόξα που δικαιούνται, διότι η Ελληνική επανάσταση είχε ξεσπάσει την πιο λάθος στιγμή. Λίγα μόλις χρόνια μετά την τραγωδία των ναπολεόντειων πολέμων, που είχαν λήξει το 1815 έχοντας αιματοκυλίσει την Ευρώπη, η Ιερά Συμμαχία του Μέττερνιχ είχε αναλάβει θεματοφύλακας της ευρωπαϊκής τάξης, θέτοντας εκτός νόμου κάθε προσπάθεια μεταβολής καθεστώτων και συνόρων (για να αποτραπεί, δήθεν, η επανάληψη της τραγωδίας). Τότε ακριβώς κατάφερε να ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση, συγκινώντας με τον ηρωισμό την Ευρώπη δημιουργώντας ολόκληρο κίνημα φιλελληνισμού, προκειμένου να υποστηριχτεί ο ιερός αγώνας τους. Και τα κατάφεραν!!!
Κατόπιν, θέλουμε να θυμίσουμε και να διατρανώσουμε το μεγάλο αγώνα αυτών των μικρών ασήμαντων, άγνωστων ανθρώπων -των κλεφτών και αρματολών-που αγωνίστηκαν στα βουνά και τα λαγκάδια της σκλαβωμένης μας πατρίδας με μία φωνή και μία προσευχή στα χείλη. «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Ελλάδας την ελευθερία» και «το Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια».
«Κλέφτες» τους λέγαν, αφού με την λεβεντιά τους κλέβαν τ’ άρματα από τον οπλισμένο κατακτητή και «αρματωλούς», αφού αρματώνονταν με τα κλεμμένα άρματα για να πολεμήσουν.
Κι αυτοί είχαν καρδιά και συναισθήματα και ψυχή και λαχτάρα για τον έρωτα, την αγάπη και την οικογένεια. Όμως, πάνω από το φιλί της αγαπητικιάς και την αγκαλιά της μάνας, ήταν η δίψα για τη λευτεριά της πατρίδας. Να παν ελεύθεροι στην εκκλησιά, την Παναγία και τον Χριστό να προσκυνήσουν. Όχι πια σκυφτοί, ραγιάδες, υπόδουλοι, υβρισμένοι και κατατρεγμένοι.
Σ’ αυτούς τους αγνώστους ήρωες του 1821 που η ιστορία ονόμασε αρματωλούς και κλέφτες πρέπει να αναζητήσουμε τα μεγάλα ιδανικά της φυλής μας.
Φυσικά, τιμούμε και δοξάζουμε τους επώνυμους αγωνιστές της επανάστασης του 1821 που γράφτηκε με το αίμα των ηρώων της. Αλλά επειδή οι περισσότερες αναφορές φαντάζομαι να γίνονται και δικαίως για τους επώνυμους ήρωες, θέλαμε να σας θυμίσουμε πόσα οφείλουμε και σε αυτό το «τσούρμο» των αγωνιστών που ξεχύνονταν από τα λαγκάδια σαν «κύμα αντρειωμένο» απέναντι στον «βράχο» τον εχθρό και να τον τσακίζει, όπως τόσο ωραία μας λέει στο στίχο του ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης «Μέριασε βράχε να διαβώ, το κύμα ανδρειωμένο …».
Το έπος αυτό, ορθώς χαρακτηρίζεται ως θαύμα από σπουδαίους ιστορικούς, όπως ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος.
Συνεχίζουμε με τα λόγια του μεγάλου λογοτέχνη και καλλιεργητή του Ευρωπαϊκού πολιτισμού Βίκτωρ Ουγκώ, ο οποίος υποστήριζε ότι οι Έλληνες θα απελευθερωθούν: «Για να είσαι ελεύθερος πρέπει να μάθεις να είσαι φτωχός, διότι δεν μπορεί να ελευθερωθεί αυτός που αρνείται ή αδυνατεί να υποστεί τις στερήσεις και τις δοκιμασίες που απαιτεί ο αγώνας για την ελευθερία».
Δίπλα σ’ αυτά τα λόγια, έρχονται και τα λόγια του Άγγλου Ναυάρχου Χάμιλτον, ο οποίος όταν είδε τον Αύγουστο του 1822 τι λιτός και μετριόφρων ήταν ο πρόεδρος της κυβέρνησης, Θάνος Κανακάρης, είπε στους υπασπιστές του: «Οι Έλληνες σας λέγω θα ελευθερωθούν. Δεν είναι δούλοι των παθών και των απολαύσεων».
Θα κλείσουμε με τον «άγιο» της Επανάστασης τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Τα λόγια του και οι πράξεις του είναι ένα μικρό Ευαγγέλιο. Μένουμε μόνο σε δύο. Συντρώγει στο ίδιο τραπέζι με τον φονιά του αδερφού του και λέει στη μάνα του: «Μάνα μην οργίζεσαι, δεν το παρακάνω. Πίστεψε με αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τον αδερφό μου».
Όταν ο γιος του ο Πάνος -ο ευφυής αυτός και μορφωμένος Έλληνας στο πρόσωπο του οποίου διαφαίνετο η προοπτική της αναγέννησης του έθνους- πεθαίνει από βόλι ελληνικό, ο άλλος γιος του, ο Γενναίος, είχε μ’ αυτόν τον εξής διάλογο:
- Πατέρα βρήκα τους φονιάδες του αδερφού μου, μα δεν μπόρεσα να τους σκοτώσω. Τους συγχώρεσα πατέρα.
- Καλά έκανες, γιατί είσαι γιος μου αλλιώς δεν θα ήσουνα. Και εγώ τον αντίκρισα να φορά τα άρματα και τη ματωμένη φουστανέλα του αδερφού σου. Καταρρακώθηκα, μα έκανα κουράγιο. Γύρισα αλλού το δακρυσμένο βλέμμα μου και είπα «Θεέ μου συγχώρεσέ τους. Άλλοι τους εβάλανε».
Μετά από αυτά ο Κολοκοτρώνης παρεδόθει στους αντιπάλους του για να σταματήσει ο εμφύλιος και ΕΦΥΛΑΚΙΣΘΗ!!!
Την μέρα της 25ης Μαρτίου αστράφτουμε από χαρά και υπερηφάνεια, γιατί πριν 200 χρόνια η αστραφτερή άστραψε ρομφαία και των αγωνιστών φώτισε τα όπλα και τα σπαθιά, για να μας χαρίσουν την ελευθερία που ζούμε σήμερα.