Μάθημα 11ο
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ 13 ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ
Ας αφήσουμε τη Γη μας για λίγο και ας πετάξουμε στο διάστημα, για ένα συναρπαστικό ταξίδι με το ΑΠΟΛΛΩΝ 13 και τους οδηγούς του, τον Jack, τον Fred και τον James.
12 Απριλίου 1970. Όλα έτοιμα για την απογείωση. Ο Jack Swigert, ο Fred Haise και ο James Lovell είναι και οι 3 αισιόδοξοι να κατακτήσουν το διάστημα. Να πατήσουν τη Σελήνη. Δούλεψαν πολύ σκληρά για αυτήν τη στιγμή. Τα υπολόγισαν όλα. Αυτή τη φορά ένοιωθαν βέβαιοι πως θα γύριζαν με λάφυρα από το φεγγάρι. Κι όμως δεν συνέβη έτσι.
Την επόμενη μία έκρηξη αχρηστεύει την μία από τις δύο δεξαμενές οξυγόνου. Η δεύτερη δεξαμενή σύντομα εμφανίζει πρόβλημα και οι ταξιδιώτες αναγκάζονται να καταφύγουν στην σεληνάκατο. Η ενέργεια λιγοστή. Μειώνουν την κατανάλωση στο ελάχιστο, απενεργοποιώντας αυτά που θεωρούσαν ότι μπορούν να μην τα χρησιμοποιούν. Το οξυγόνο αρχίζει να ελαττώνεται και το εκλυόμενο διοξείδιο του άνθρακα να τους δηλητηριάζει. Η πνευματική διαύγεια θολώνει. Η αισιοδοξία τους συνεχίζει να μην επιτρέπει την είσοδο στο άγχος και τον πανικό, παρότι γνώριζαν ότι το Απόλλων 13 είχε σχεδιαστεί για να μην ξανατεθεί σε τροχιά γύρω από την Γη.
Η κόπωση αυξάνεται όπως και το κρύο, ενώ το οξυγόνο και ελπίδες διάσωσης ελαττώνονται. Επικεντρώνουν τις δυνάμεις στον υπολογισμό της γωνίας προσθαλάσσωσης για να μην τσακιστούν.
Υπολόγισαν να πέσουν στον Ινδικό όπου θα μπορούσαν να τους παραλάβουν με ασφάλεια. Όμως έρχεται μία δεύτερη έκρηξη να ματαιώσει και αυτό το σχέδιο. Το νερό τελειώνει ενώ η δηλητηρίαση από το διοξείδιο τους απειλούσε. Με υλικά που υπήρχαν στη σεληνάκατο κατόρθωσαν να κάνουν αυτοσχέδιους μηχανισμούς που περιόριζαν το δηλητήριο.
Τώρα υπήρχε το ενδεχόμενο βέβαια να βυθιστούν στο σκότος κάποιου ωκεανού χωρίς να ξέρουν. Επιπλέον, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις προωθητικές μηχανές για να μη χάσουν πολύτιμη ενέργεια.
Ο πλανήτης παρότι φάνηκε κάπως αδιάφορος κατά την απογείωση, τώρα οι πάντες είχαν στραμμένο το βλέμμα τους στους ναυαγούς του διαστήματος που αναζητούσαν τον τρόπο επιστροφής στη Γη. Απέμειναν 4 λεπτά να εξαντληθούν και τελευταίες πιθανότητες. Ήταν τα 5 μακρύτερα λεπτά στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η έκφραση «σε 5 λεπτά» χρησιμοποιείται για να δείξουμε ότι θα κάνουμε κάτι πολύ γρήγορα. Τώρα όμως έμοιαζε με ολόκληρο χρόνο. Σ΄ όλον τον κόσμο είχε δοθεί εντολή να κλείσουν ραδιόφωνα, ασύρματους, τηλέφωνα, τηλεοράσεις προκειμένου να γίνει αντιληπτό κάποιο σήμα από τη σεληνάκατο.
Έτσι χάρη και στη βοήθεια των επιστημόνων της NASA, οι 3 αστροναύτες άλλαξαν πορεία προς τον Ειρηνικό. Η γωνία πρόσκρουσης ήταν ο τελευταίος υπολογισμός που θα μπορούσε να τους προσφέρει μία πιθανότητα επιστροφής στη ζωή. Και την κυνήγησαν με όλες τους τις δυνάμεις. Η αισιοδοξία τους συνέχιζε να τους ενθαρρύνει να μην ποντάρουν στην ολοφάνερη αποτυχία αλλά στην άφαντη επιτυχία. Και κέρδισαν. Έπεσαν στα βάθη του Ειρηνικού. Τους ανέσυραν οι βατραχάνθρωποι.
Η NASA ανακοίνωσε πως αυτή η αποτυχία είναι γεμάτη από επιτυχία, και αυτό είναι το μεγάλο μας δίδαγμα από αυτό το ταξίδι.
Καλώ τους υποψηφίους των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων να νοιώσουν σαν τους επιβάτες του ΑΠΟΛΛΩΝ 13, τον Jack, τον Fred και τον James για δύο λόγους. Πρώτον γιατί αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αυτοί λόγω της πανδημίας και δεύτερον γιατί πρέπει να τους μιμηθούν για να προσγειωθούν στο Πανεπιστήμιο που είναι ο Ειρηνικός, που προσθαλασσώθηκαν οι 3 ήρωες του διαστημόπλοιου.