Μάθημα 32ο
Του Αθανασίου Λιπορδέζη
Στη ζωή μας όλοι κάνουμε σφάλματα και λάθη μικρά ή μεγάλα. Άλλος περισσότερα, άλλος λιγότερα.
Είναι γεγονός πως μερικά από αυτά μας προκαλούν μεγάλες ζημιές. Στη δουλειά, στην οικογένεια, στην καριέρα, στα οικονομικά μας, ακόμη και στις σχέσεις μας με πρόσωπα του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος.
Έρευνες κοινωνιολογικού περιεχομένου κατέδειξαν ότι τα κορυφαία σφάλματα που σημάδεψαν τη ζωή του ανθρώπου και οδήγησαν ακόμη και στην αυτοκτονία ή στο έγκλημα κάποιους ανθρώπους είναι οι κτηματικές διάφορες ή διανομή οικογενειακής περιουσίας στα παιδιά.
Άλλα σφάλματα είναι μία ευκαιρία της ζωής που δεν εκμεταλλεύτηκαν και είδαν τα θεαματικά αποτελέσματα σ’ αυτόν που την «άρπαξε». Είναι μια δουλειά που την υποτίμησαν και αποδείχθηκε πολύτιμη. Είναι κάποια ταξίδια που δεν τόλμησαν να κάνουν όταν μπορούσαν και τώρα το αναπολούν στη μνήμη και δημιουργούν ένα ακόμη βάσανο στη ζωή τους.
Ακολουθούν στην έρευνα πολλά μικρότερα, τα οποία βέβαια εγώ θεωρώ πως είναι τα ζιζάνια ή το σαράκι αν θέλετε που μας καταστρέφει τη ζωή.
Αλλοιώνουμε τη ζωή μας, τη ζημιώνουμε, την ασχημίζουμε, όταν πίνουμε τον καφέ ή τρώμε με τον/τη σύζυγο ή τ’ αδέρφια μας ή άλλους συγγενείς και αρχίζουμε να σκαλίζουμε λάθη του παρελθόντος. Αρχίζει ο ένας, παρασύρει τον άλλον και σε λίγο στο τραπέζι βασιλεύει ο θυμός και η απελπισία. Εκεί που αρχίσαμε με χαρές και με τσουγκρίσματα καταλήξαμε στην απελπισία και την απογοήτευση.
Για να γίνω πιο μεταδοτικός θα μεταφέρω μία αποσπασματική εικόνα από μάζωξη φίλων στην ύπαιθρο. Τσουγκρίζουν ποτήρια, χαρές, γέλια και στο ξεκάρφωτο ο Γιάννης λέει στον Κώστα «πόση σύνταξη παίρνεις;» «720» απαντάει αυτός. «Τι να σε κάνω; Αν το ’παιρνες εκείνο το μαγαζί, που σου ’λεγα τότε, θα ’παιρνες άλλα 1.500 ενοίκιο. Τώρα τι να πεις!» λέει ο Κώστας. «Τότε δεν είχα μυαλό για αγορές. Ήθελα να ζήσω τη ζωή μου». «Και τυραννιέσαι τώρα με τα 720€». Πετάγεται ο Σπύρος και λέει στο Γιάννη «Γιατί εσύ που δέχτηκες να δώσετε αντιπαροχή το οικόπεδο της πεθεράς σου και τώρα ερήμωσε, λίγα έχασες;» Πετάγεται η γυναίκα του Γιάννη και λέει: «Σπύρο θυμάσαι τη θέση του διευθυντή στο εργοστάσιο … που σου είπαμε και τώρα τρέχεις από δω και από εκεί».
Ευτυχώς, παρενέβη ο Μπάμπης και λέει «Καλά ρε παιδιά, για ανασκαφές των σφαλμάτων μας ήρθαμε στο κτήμα; Για συνέλθετε. Άντε στην υγειά μας. Πάνε αυτά τώρα. Δόξα τω Θεώ καλά είμαστε και ζούμε και έτσι χαρούμενοι και μονιασμένοι».
Αγαπητοί φίλοι προστατέψτε τη ζωή σας, την ψυχική σας υγεία από τέτοιες ανούσιες και βλαπτικές αναμνήσεις. Οδηγούν στην κατάθλιψη και προκαλούν μία απογοήτευση που οδηγεί τους ανθρώπους σε απραξία και απροθυμία, διότι παραλύουν οι πηγές ενέργειας που διαθέτει ο άνθρωπος.
Οι πηγές αυτές είναι πλουτοφόρες μετά από ένα ωραίο γεύμα, στο οποίο κυριαρχούν οι ωραίες αναμνήσεις των προηγούμενων χρόνων από ταξίδια, ευχάριστα γεγονότα ή αναμνήσεις των παιδικών χρόνων των παιδιών μας ή ακόμη από ονειροπόληση μελλοντικών σχεδίων και οραμάτων.
Στολίστε την ψυχή σας με τις όμορφες εικόνες και παραχώστε στα σκοτάδια της μνήμης τα δυσάρεστα.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΗΝ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ, ΜΗΝ ΤΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ. ΔΙΩΞΤΕ ΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ ΑΜΕΣΑ ΜΟΛΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ, ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ.